"तो ना सर, म्हणजे ... थोडा ... अहंकारी आहे सर!"
फोनवरचा नेहाचा स्वर भांबावलेला होता. तिला आवडणाऱ्या मुलाचं वर्णन करण्याचा तिचा प्रयत्न कौतुकास्पद होता. एक एक शब्द पॉज घेत घेत तिने वाक्य पूर्ण केलं. तिच्या फोन वर ऐकू येणाऱ्या श्वासाच्या लयीवरून मी ओळखलं, तिला अजून काही सांगायचं होत. मीही ती काही बोलेल म्हणून कान लावून होतो.
"म्हणजे काय आहे ना सर, तो जरा पैसेवाला आहे ना..... "
आणखी एक पॉज तिने घेतला होता.
" त्याचे खूप मित्र आणि मैत्रिणी आहेत."
"म्हणजे आम्हीसुद्धा मित्र आहोत, ... सर घरात खूप कटकट चालली आहे आजकाल .."
"सर खूप वैताग आलाय सगळ्याचा."
आपल्या 'जवळच्या' मित्राविषयी सांगतानाच ट्रॅक चेंज करत तिनं घरातल्या वातावरणाचा विषय काढला.
नेहाला नेमकं काय सांगायचंय याचा मला अंदाज आलाच होता. २२-२३ वर्षाच्या मुलीला घरात कटकट होणं म्हणजे सोप्पंय, घरच्यांनी वर संशोधन सुरु केलेले आहे, आणि हिचा जीव दुसरीकडेच अडकलाय. बरं जिथे अडकलाय तिथे सांगायची सोय नाही आणि आलेली स्थळ नाकारण्याच्या मनाच्या धोरणामुळे घरचे व्हीलन झाले आहेत. सर्वच प्रेमात 'पडलेल्यांची' हि गोची होते. अरे ज्याच्यावर प्रेम आहे त्याला हे तुम्ही जो पर्यंत सांगणार नाही तोपर्यंत त्याला कळणार कसं?
"तो जो तुझा मित्र आहे, तो तुला आवडतो."
"तुला त्याच्याशी लग्न करायचं आहे, हे तू मला सुरुवातीलाच सांगितलंस."
"तुझ्या बोलण्यावरून मला असं समजतंय कि तू अजून त्याला लग्नाबद्दल विचारलंच नाही ."
मी आमचं बोलणं आणखी स्पष्ट करत तिला कन्क्लुजनवर आणलं.
"हो ना सर, पण मी त्याला कसं विचारू?"
"त्याने नकार दिला तर?"
म्हणजे तिची समस्या जेन्युईन होती. त्याने नकार दिला तर? नकार पचवण्याची ताकत आपल्यात नाही हे हि साहजिकच आहे. नेहाच्या मनाची तगमग मी समजू शकत होतो.
"ठीक आहे, आपण एक काम करू."
"इच्छित व्यक्तीशी लग्न होईल का?" हा प्रश्न मनाशी घे, आपण प्रश्नकुंडली मांडू."
"सर, खरंच मला समजेल - माझं ओंकारशी लग्न होईल कि नाही ते?"
माझं वाक्य पूर्ण व्हायच्या आतच अधीरपणे नेहाने प्रश्न टाकला होता.
एखाद्या लहान मुलाला अनपेक्षितपणे खाऊ मिळाल्यावर त्याच्या चेहऱ्यावर कसे भाव उमटावेत तसं मला नेहाच्या आवाजावरून वाटलं. बऱ्याचदा समोरच्याला आपली समस्याच मांडता येत नाही. तारुण्य सुलभ संकोच म्हणा किंवा डावलले जाण्याची भीती किंवा आणखी आपली कोणी खिल्ली तर उडवणार नाहीना असं वाटण स्वाभाविकच आहे.
"अगदी बरोबर म्हणते आहेस."
"प्रश्न कुंडली मांडून आपण एवढे निश्चितच सांगू शकू, कि तुझ्या मनात असलेल्या मुलाशीच तुझं लग्न होई का."
मी हि तिला दुजोरा देत आश्वस्त केलं.
"म्हणजे माझा विश्वासच बसत नाहीये सर, असं होतं?"
टिळा टिळा दार उघड म्हटल्यावर हळूच कुर कुर आवाज करत गुहेचा दरवाजा आपोआप उघडायला लागल्यावर आपलं काय होईल? मनाची तगमग, हुरहूर जे काही ते मानवी भावनांचे सर्व अविष्कार नेहाच्या फोनवरील आवाजात ओतप्रोत भरले होते.
"म्हणजे काय, खरंच बोलतोय मी!"
तिच्या आवाजाच्या पट्टीशी माझा आवाज जुळवत मी म्हटलं. आता तिची कळी खुलली होती.
"सर तसं आम्ही खूप गप्पा मारतो फोनवर, व्हाट्स अप वर"
"म्हणजे सर पण तो त्याच्या इतर मैत्रीणींशीपण गप्पा मारत असणार ना."
"मग कशावरून त्याच्याही मनात मी असेन?"
"सांगा ना सर मी काय करू?"
"काय म्हणजे काय?, त्याला सरळ सांगायचं ... मला तू आवडतोस आपण लग्न करूया का? सिम्पल!"
मी थोडं कमांडिंग मोड मध्ये जात तीला सांगितलं, मला माहित्ये कि ते एवढं सोपं नसत, पण आपल्याकडे दुसरा काय पर्याय असतो?
मनाची हि सैरभैर अवस्था, गोंधळ , अगतिकता यावर उपाय असूनही तो अमलात आणणे म्हणजे महा कर्मकठीण होऊन बसतं. आता मला हे जास्त ताणून धरणं नको वाटत होतं. म्हणून मी म्हटलं, "नेहा, हे पहा तुझ्या घरचे तुझं लग्न ठरवत आहेत. तुझ्या वयाच्या मानाने तुझं लग्न होणं असं घरच्यांना वाटणं हे स्वाभाविक आहे, आणि ते त्यांचं कर्तव्य देखील आहे."
"खूप मेहनतीने ते तुझ्यासाठी स्थळ शोधतात आणि तू काही कारण देऊन नकार देतेस, मग कटकट होणारच."
"तू निर्णय घेऊ शकत नाहीस कारण तुझं मन इथे गुंतलय."
"म्हणजे जो पर्यंत तुला इथे काही ठाम समजत नाही तो पर्यंत तुला घरच्यांना काही सांगता येत नाही."
"याचा अर्थ आधी ओंकारला विचार, तो जर हो म्हणाला तर प्रश्नच मिटला."
"तो जर नाही म्हणाला, तर तुझी तू मोकळी पुढचे डिसिजन घेण्यासाठी."
"आणि तुला जमत नसेल तर तुमच्या एखाद्या कॉमन फ्रेंडला मध्यस्ती करुदे".
"शिवाय प्रश्न कुंडली मांडून मी तुला सांगेनच कि - त्याच्याशी लग्न होईल कि नाही ते."
"एकदा प्रश्न कुंडलीद्वारे होकार आला तर यु कॅन गो अहेड !!"
"पण पुढाकार मात्र तुला घ्यायलाच पाहिजे, धिस इज द सोल्युशन."
थोडक्यात पुढचा कोर्स ऑफ ऍक्शन मी तीला दिला होता.
"हो सर, प्लिज मांडा ना प्रश्न कुंडली..... "
प्रश्न कुंडली मांडण्यासाठी मी तीला सर्व आवश्यक सूचना दिल्या आणि तिच्याकडून नंबर घेतला - ५७ आणि प्रश्न कुंडली तयार केली. माझं अनालिसिस सुरूच होतं. २-३ मिनिट झाली असतील, "सर झालं का?" नेहाने अधीर होतं विचारलं."
"सर, सांगा ना प्लिज".
२-५ मिनिटे झाली, मी हि खुश होतो. प्रश्न कुंडली कडून हवा तो कौल मिळाला होता.
"ऐकतेस ना?"
"हो.. हो सर .. काय झालं ?"
नेहाला तिच्या प्रश्नाचं उत्तर मिळणार होतं, मी अजून १०-१२ सेकंड पॉज घेत फुटेज घेत होतो.
शेवटी मी म्हटलं, "येस्स नेहा, तुझ्या मनात असलेल्या मुलाशीच तुझं लग्न होणार."
"सर, पण असं खरंच होतं?"
अजूनही तिचा माझ्या बोलण्यावर विश्वास बसत नव्हता.
मी तीला नियम सांगितला, "अगं, सोपं आहे. प्रश्नकुंडलीत विवाह स्थान म्हणजे सप्तम स्थान. सप्तमाचा उपनक्षत्रस्वामी किंवा उपनक्षत्रस्वामीचा नक्षत्रस्वामी दोहोंपैकी कोणीतरी एक स्थिर राशीत असेल तसेच २, ७, ११ यापैकी एकातरी भावाचा कार्येश असेल तर इच्छित व्यक्तीशी विवाह होईल."
"या प्रश्न कुंडलीत सप्तमाचा उपनक्षत्रस्वामी गुरु आहे तो धनु या द्विस्वभाव राशीत आहे. गुरूचा नक्षत्रस्वामी शुक्र आहे जो सिंह ह्या स्थिर राशीत आहे. शिवाय गुरु आणि शुक्र दोघेही २, ७ ,११ स्थानांचे कार्येश होतं आहेत. याचा अर्थ प्रश्नवेळी तुझ्या मनात असलेल्या व्यक्तीशीच तुझं लग्न होणारच... " शिवाय विवाहकारक गुरु आणि वैवाहिक सौख्याचा कारक शुक्र हे दोन शुभ ग्रह कुडंलीशी संबंधित आहेत.. म्हणजे १००% होणार .."
"थँक यु सो मच सर, मी आता नक्कीच ओंकारला विचारेन ."
अवश्य, कीप मी इन लूप .. बाकी पुढे आहेच कि मी काही प्रॉब्लेम आलाच तर.
मोठ्या समाधानानं तिनं फोन ठेवला.
तासाभरापूर्वी बाहेर पावसाची रीप रीप चालू होती. आता पाहिलं तर लक्ख ऊन पडलं होतं. त्या उन्हाचे कवडसे खिडकीतला माझ्या टेबलवर पडले होते. टेबलावरच्या कागदांवर नुकताच काढून ठेवलेला माझ्या चष्म्यातून पार झालेल्या कवडशांची सुंदर नक्षी कागदावर निर्माण झाली होती .. मी जरा निरखून पाहिलं तर तो बदाम होता. हार्ट शेप.
